عکاسی آنالوگ اصطلاحی است که بعد از ظهور عکاسی دیجیتال، به عکاسیای که با فیلم درب فرفورژه انجام میگیرد، اطلاق شد. در مقایسه با عکاسی دیجیتال که ضبط تصویر به وسیلهٔ تغییر در پتاسیل الکتریکی خروجی از سلولهای حساس به نور صورت میگیرد، پیشوند آنالوگ به سیستم ضبط شیمیایی پنجره تصویر که بدون وجود تغییرات الکتریکی است، اضافه شدهاست.
در عکاسی آنالوگ، تصویر بر روی فیلمی که با استفاده از ژلاتین، نقره برمید به صورت امولسیون بر روی پایه فیلم تهیه شده، ثبت میشود؛ ولی در دوربین عکاسی دیجیتال، سیگنال تولید شده از برخورد نور با صفحه ساندویچ پانل حساس ضبط تصویر، توسط پردازشگر دوربین ضبط و برای ارسال سایبان یا بازپخش آماده میشود.